понедельник, 28 мая 2012 г.

Əfsanə-Ana Sözü kitabından , 4-cü sinif


KEÇİ SÜDÜ İLAN ZƏHƏRİ
                                                   (ƏFSANƏ)
                        Komputerdə yazdı Aysel, 5-ci sinifdə

Çox keçmiş zamanlarda bir kişi möhkəm xəstələnir. Onun xəstəliyi gündən-günə artır. Bütün tanınmış loğmanlara müraciət edirlər. Dərdinə əlac tapılmır. Nəhayət, onu çox məşhur bir loğmanın yanına aparırlar. Loğman onun xəstəliyinin əlacı olmadığını söyləyir. Ümidsiz xəstə artıq öləcəyini yəqin edib, yaşadığı yerdən baş götürüb gedir. Gəlib bir xarabalığa çatır. Yerə uzanıb inildəyir. Gördü ki, bir keçi peyda oldu. Haradansa bir arvad gəlib keçini sağdı və südü əlində gətirdiyi qaba töküb, oradaca qoyub getdi. Azacıq sonra bir ilan gəlib həmin südü içdi və sonra südü zəhərilə birgə ağzından qaba tökdü.
 Əziyyət çəkən xəstə həmin ilanın zəhər qarışıq qusduğu südü içib əziyyətdən birdəfəlik qurtarmaq istəyir. Bu niyyətlə sürünüb qaba yaxınlaşır. Gözünü yumaraq həmin zəhəri başına çəkir. Uzanır, öləcəyi anı gözləyir. Günlər keçir. Vəziyyətinin yaxşılaşdığını görüb xəstə yavaş-yavaş qalxıb evlərinə tərəf üz qoyur. Gəlib evlərinə çatır. Çox keçmir ki, tamamilə sağalır. Xəstənin ilan zəhərinin köməyi ilə sağaldığı hər tərəfə yayılır. Deyilənə görə, ilan zəhərinin dərman kimi istifadə edilməsi təbabət aləminə ele o vaxtdan məlum olmuşdur. 

воскресенье, 27 мая 2012 г.

GREATER ARMENIA DREAMS: Armenian Terrorist Organization ASALA killed TURKS!


GREATER ARMENIA DREAMS: Armenian Terrorist Organization ASALA killed TURKS!

Qoca aslan hekayayəsi - Old Tiger in Turkish - Старый тигр на турецком языке


Qoca aslan kompüterdə yazdı LƏMAN http://www.clb.az/html/audio.html



Günlərin bir günü qoca aslan meşə qırağında bir pişik gördü.
Ona yaxınlaşıb dedi:
-Ay pişik, sən bizim cinsdənsən,  niyə belə balacasan?
-Mən adam əlinə düşmüşəm, ona görə belə balacalaşmışam. Mənim  yiyəm başıma o qədər döyür ki, gözümə qaranlıq çökür. Əgər sən onun əlinə keçsən, gör başına nələr gətirər.
Qoca aslan dedi:
-Ay pişik, sən yiyəni mənə göstər, səni onun əlindən qurtarım.
Pişik dedi:
 Sabah yiyəm buraya cüt sürməyə gələcək, onda sən də gələrsən.                                         
Aslan:  « yaxşı » , –deyib getdi.
Sabah açıldı, pişiyin yiyəsi kəndli meşənin qırağına cüt sürməyə gəldi.
Bunu görüb qoca aslan da ora gəldi. Qoca aslan kəndliyə dedi:
-Ay kişi, niyə bizim nəsli bu hala salıbsan? Bəyəm mən aslandan qorxmursan?
Kişi dedi:
-Ay aslan qardaş, pişik də mənə demişdi ki, çox qüvvətlidi, ancaq mən pişikdə o qüvvəti görmədim. İndi də ki, görürsən nə günə düşüb? Əgər ona yazığın gəlirsə, bircə gün ona kömək elə, onun işini sən gör. Qoca aslan dedi:
Nə  işin  var, de,   kömək  eləyim. Cütçü   boyunduruğu     öküzün   boynundan  açıb  aslanın  boynuna   qoydu, kirişlə  bərk-bərk  bağladı,  cütü saldı xam, kolluq yerə. Əlinə də bir yekə pazı aldı, daldan aslana çək ki, çəkəsən. Aslanın bağırtısı meşəyə, dağa düşdü. Əkinçi axşama kimi kolluqları, çayırlıqları əkdi. Aslanı da o qədər döydü ki, bir qat gönü getdi, tamam heydən düşdü. Cütcü axşam boyunduruğu aslanın boynundan çıxartdı. Aslan tirtab yerə uzandı. Pişik miyoldaya- miyoldaya onun yanına gəlib dedi:
-Kefin necədi? İnsanın əlinin zərbini gördünmü?
Aslan dedi:
Qardaş, sən gör nə qədər qüvvətli imişsən ki, bu zərbə dözübsən. Sənin yerinə mən olsaydım, indi lap siçana dönmüşdüm.

Armenian terrorists- Домодедова армянский терроризм- հայկական տեռորիզմը

http://www.youtube.com/watch?v=SSQg3wl-7o0&feature=related

Армении действительно не было на Кавказе Azeri - Turkish alphabet - ALBANIYANIN YAZISI -Азербайданский алфавит


http://www.youtube.com/watch?v=aXPuC84-okU

Армении действительно не было на Кавказе…-youtube.com  

AZE.az - Армении ... ВИДЕО.flv     youtube.com

Drevniye Turki - YouTube

About the Turkish alphabet  in the Caucasus

Azeri turkish and all Caucasian people used the same alphabet,  like  armenians, in old times, like most people of the world use latin alphabet or Cyrillic in our times. It is natural.  Common people usually used to speak Turkish in the Caucasus, and middle east, middle assia, far east which was very understandable by everyone in that region, as nowadays English or Russian is understandable and widely spread in the world.                                                                                 Azeris were called Albananian, used the alphabet which looked like armenian, since the 1-st century, even before our era.  All Caucasian people used the similar alphabet before the Muslim Religion was adopted in the Caucasus. It is known from the history, that Albanian (Azeri-Turkish) ruler Orouz (Araz) exchanged written information with Pompey in Rome. Historical orders were issued in Albanian turkish. All the Caucasian people spoke almost the same common language which was understandable by common people. Even armenians spoke well in Azeri-turkish (albanian, sometimes it was called Aghvan or afghan) up to 20-th century. Armenian republic was created by Russian Government in 1921. Up to that time people could spoke Turkish, because Azeri-turkish people were local people inhabiting on those territories. Armenians  were given shelters on our lands. Nowadays most old people can speak Turkish, but young people don’t know it.

The book on Albanian history was written by Musa Kalankatly. But the history of creation of Albanian (azeri) alphabet is not known.  In those times, during the arab Khilaphat-dinasty Albanian (azeri) Chirch was subjected to armenian chirch. These 2 chirches joined. In a result, the historic books and alphabet, everything which was written in Albanian language were translated into old armenian and presented as armenian books and those albanian books, resourses were distroyed or thrown into fire by the Armenian Grigorian chirch headed by Ilya. 

AZƏRBAYCAN  DÖVLƏT  PEDAQOJI  UNIVERSITETI




Tarix fakültəsi


“QAFQAZ ALBANIYASININ PROBLEMLƏRI” FƏNNINDƏN
   “ ALBANIYANIN YAZISI” MÖVZUSUNDA SƏRBƏST IŞ.
  
  
BAKI  2011



ALBANIYANIN YAZISI
Plan:
1)   Alban yazısı haqqında ümumi məlumat
2)   Alban yazılarına aid abidələr
3)   Alban yazısı haqqında tarixçilərin fərqli fikirləri
4)   Alban yazı və əlifbasının erməni təcavüzünə məruz qalması
5)   Nəticə
ƏDƏBIYYAT
1)  Albaniya tarixi.  Moisey Kalankatlı. Bakı 1993.
2)  Azərbaycan tarixi. II cild. ( 7 cillddə). Bakı 2007.
3)  Azərbaycan tarixi. I cild. Ziya Bünyadov və Y.B.Yusifovun redaktəsilə. Bakı 1994.
4)  Azərbaycan Sovet ensiklopediyası. I cild. (10 cilddə).  Bakı 1976.
5)  Internetdən alınmış məlumatlar.
6)  Ziya Bünyadov. Azərbaycan VII-IX əsrlərdə. Bakı 2008.
7)  Fəridə Məmmədova - Qafqaz Albaniyası və albanlar, Bakı, 2005 (rus dilində)
8)  Faiq Ismayılov, Əlibala Ağayev - Alban mədəniyyətinə erməni təcavüzü, Bakı, 2007

         Xristianlıq qəbul edilənə və Albaniyada dövlət dininə çevrilənədək albanlarin öz yazısı olmuş, bütün ölkə üçün tayfalararasi ünsiyyət vasi-təsi kimi geniş intişar tapmışdı. Aban dilinin şimalda vahid ünsiyyət va-sitəsi olduğunu göstərən mühüm bir dəlil həmin dilə məxsus əlifbanın, alban yazısının olmasıdır. Albanların öz doğma dillərində yazı və ədə-biyyatının olması obyektiv tarixi zərurətdən irəli gəlirdi. Antik müəlliflə-rə görə albanlar hələ e.ə. I əsrdən öz yazılarından istifadə edirdilər. Mə-lumdur ki, Alban hökmdarı Oroyz (e.ə. I əsr) Pompeyə məktub göndər-mişdi. III əsrdə albanlar Romaya yazılı məlumat çatdırmış, V əsrdə isə alban dilində fərman tərtib edilmişdir. Onlar yəqin ki, qarqar dili əsa-sında düzəldilmiş əlifbadan da istifadə edirmişlər. Aran yazısının olma-sını erməni katalikosu Babkenin fars provoslav xristian kilsəsinə 506-cı ildə yazdığı məktubu da təsdiq edir: "Biz öz dini təlimimiz haqqında sizə gürcülər və ağvanlarla birlikdə, hər kəsə öz dilində, əvvəllər yazmışıq”. V əsrin başlanğıcında arami qrafikası əsasında alban yazısı-əlifbası tək-milləşdirildi. Təkmilləşdirilmiş 52 fonemli alban əlifbasi fışıltılı və boğaz səslərilə zəngin idi. V əsr erməni müəlliflərinin özlərinin etiraf etdiyi ki-mi “alban dili” ermənilər üçün “yad” idi. Alban yazısının çiçəklənmə dövrü V-VI yüzilliklər sayılır. A.Q.Şenidze yazır: bu dövrdə albanlar Qafqazın siyasi və mədəni həyatında gürcülərlə birgə fəal iştirak edirdi-lər. Ə.S.Sumbatzadə göstərir ki, “V əsrin sonu, VI əsrin əvvəlində alban-lar öz yazılarından artıq beynəlxalq yazışmalarda da istifadə edirdilər”.
Kalankatlı  Moisey yazısı olan xalqlar içərisində midiyalıları və al-banları xüsusi qeyd etmişdir: «Yazıya malik olan xalqlar budur: yəhudi-lər, romalılar, ispanlar, yunanlar, midiyalılar, ermənilər və albanlar». Tədqiqatçılar müəyyənləşdirmişlər ki, uzun müddət elmi, bədii, publisis-tik əsərlər, kargüzarlıq sənədləri alban dilində yazılmışdır: «X əsr də daxil olmaqla alban mənbələri başlanğıcdan alban dilində tərtib olun-muşdur. Bura alban dini rəvayət ədəbiyyatı (aqioqrafiya), məktub şək-lində yazışmalar, kanon ədəbiyyatı, qərarlar, salnamələr daxildir. Musa Kalankatlının «Alban tarixi» kitabı əvvəl alban dilində yazılmışdır. La-kin alban əlifbasının nə zaman və kim tərəfindən yaradıldığı mübahisə-lidir.  Alban əlifbası  Ərəb xəlifəsinin   göstərişi  ilə Alban  Həvari Kilsə-si Erməni Qriqoryan Kilsəsinə tabe edildikdən sonra erməni katolikosu Ilyanın göstərişi ilə məhv edilmiş, alban əlifbasıyla yazılmış kitablar er-məni dilinə tərcümə edildikdən sonra məhv edilmişdir.
Dövrün alban ədəbi ənənələrinə bizə yetişmiş aşağıdakı tarixi narrativ mənbələr aiddir:
1)   Moisey Kalankatlının “ Alban tarixi” əsəri.
2)   VII əsr şairi Davdəkin elegiyası.
3)   “Alban hüquqi mənbələri olan kilsə qanunları”
4)   “ V əsr Aquen məclisinin qanunları”.
5)   “ Simeonun qanunu adı ilə tanınmış 705-ci il Partav məclisinin qanunu”.
Üstündə alban əlifbası ilə yazı-lar olan bu daş, qazıntılar zamanı Mingəçevir şəhərindən tapılmışdır.
1948-ci ildə aşkar olunmuş alban  yazıları bu gündə maraq doğu-rur və öz əhəmiyyətini saxlamaqdadır. Bu yazılı lövhə V-VII əsrlərin  Su-dağılan adlanan şəhərgahındakı məbədin otlaqlarından birində aşkar olunub. Lövhədə hündürlüyü 5-5,5 sm olan 56 hərf  vardır. Bu ən uzun və rabitəli yazılardan biridir. O kapitelin karnizi üzrə uzanaraq, onu 4 tərəfdən əhatə edir. Mingəçevirdə aşkar edilmiş alban yazılı kitabə 21 işarədən ibarətdir.
 Mingəçevir məbədindən tapılmış üzərində alban əlifbası ilə yazılar olan şamdanlar
Qazaxın Daşsalahlı kəndindən aşkar-lanmış alban yazılı gil kitabə. Bu kitabə Sovet dövründə oğurlanaraq Ermənistana aparılmışdır
Alban yazılarına aidiyyatı çətinliklə güman edilən bir sıra kitabə-lər də mövcuddur.
I.                  Köhnə Gəncənin xarabalıqlarında tapılmış 3 sətrlik qabarıq yazı həkk edilmiş 2 gil qab parçası
II.              Dağıstanın Qunib rayonunun Oroda kəndində aşkar edilmiş yazılı daş
III.          Dərbənd qalasının şimal xarici divarı üzərində 15 hərfdən ibarət olan yazı
IV.           Dərbənddən cənubda, Kürtənçay yaxınlığındakı meşədə 3 qəbiristanlıqda aşkar edilmiş erməni yazıları arasında erməni qrafikasının yardımı ilə oxunmayan yazılar
Alban dilində və alban əlifbası ilə yazılmış  7117 nömrəli əlyazmadan bir səhifə.
 Alban əlifbasının 52 hərfinin yazılış və tələffüzü
 Alban əlifbası ilə yazılmış qədim mətnlərdən biri
Alban əlifbasının təxmini bərpa layiyəsi
1937-ci ildə Matendaran (Yerevan) əlyazmaları arasında erməni dili üzrə dərslik tapılmışdı. Bu dərslikdəki siyahıda bir çox əlifba ilə ya-naşı 52 işarədən (10 sait və 42 samit) ibarət olan alban-ağvan əlifbası da göstərilmişdi. Əlyazma XV əsrə aid edilir. 1956-cı ildə XVI əsrə aid edilən nüsxə Londonda üzə çıxdı. Bu əlifba erməni və gürcü işarələrinin əsasında tərtib olunmuşdur. Həmin əlifba vasitəsilə Mingəçevir alban yazılarını oxumaq mümkün deyil. Bəzi tədqiqatçılar 52 işarəli əlifbanın albanlara mənsub olduğunu söyləyir, bəziləri isə bunları inkar edir. Doğrudanda həmin əlifba ilə alban və qarqarların əlifbası arasında heç bir əlaqə yoxdur. Bu əlifba alban və qarqarların türk dilinin fonetik qu-ruluşuna uyğun olmalı idi. Orta əsr əlifbası isə 52 fonetik səsdən ibarət olan dilə uyğun tərtib edilmişdir. Çox gümanki orta əsr əlifbası xristian udinlərin dilinə uyğunlaşdırılmışdı. Əlifbanın udi etnosu dairəsində ta-pılmaması onun tarixi varlığına şübhə doğurur.
Alban əlifbası haqqında fikrin təşəkkül tarixini T.M.Məmmədov daha ətraflı araşdırmışdır. Uzun müddət alban dilinə tərcümələr və al-ban yazısı haqqında Matenadarandakı beş müxtəlif əlyazmada olan mə-lumata əsaslanmışlar. 1937-ci ildə filologiya elmləri doktoru, professor İ.V.Abuladze XV əsr əlyazmalarını öyrənərkən 1717 nömrəli əlyazmada alban əlifbasını əldə etmişdir. Sonra Matenadarandakı bu əlyazmanın 2 başqa surəti üzərində T.İ.Ter-Qriqoryan da tədqiqat aparmışdır. Bunlar XV əsrdə ruhani Mkrtıçın göstərişi ilə monastrın şagirdləri üçün dərslik kimi monax Foma Metsopski tərəfindən tərtib edilmişdir. Əlyazmada ərəb, suriya, erməni, gürcü əlifbaları ilə yanaşı, 52 hərflik alban əlifbası da vardı. 1938 və 1957-ci illərdə ciddi araşdırmalardan sonra akademik A.Q.Şanidzenin alban əlifbası haqqında yazıları çap olunmuşdur. T.M. Məmmədov göstərir ki, bu tapıntı akademik R.Acaryanı da maraqlandır-mış,o bu əlifbanın həqiqətən alban əlifbası olması barədə məqalə ilə çı-xış etmişdir. Alban yazısının, alban dilində tərcümə əsərlərinin olduğunu tarixi mənbələr də təsdiq edir. Alban əlifbası Ərəb Xəlifəsinin göstərişi ilə Alban Həvari Kilsəsi Erməni Qriqoryan Kilsəsinə tabe edildikdən sonra erməni katolikosu İlyanın göstərişi ilə məhv edilmiş, alban əlifba-sıyla yazılmış kitablar qədim erməni dilinə tərcümə edildikdən sonra məhv edilmişdir.
Erməni, gürcü və alban əlifbalarının yaradıcısı ənənəvi olaraq Mesrop Maştots hesab edilir. Lakin burada da şübhəli məsələlər çoxdur. V əsr erməni tarixçisi Koryun göstərir ki, Maştots hələ Albaniyada olma-dığı zaman Benyamin adlı alban onun yanına gəlmiş, Maştots ondan al-ban dilinin yadelli bir şivəsi haqqında məlumat alıb əlifba düzəltmişdir. O Benyamini sorğu-suala tutdu,qarqar dilinin barbar sözlərini tədqiq edərək onlar üçün əlifba yaratdı. Qafqaz albanlarına məxsus olan və al-ban dilinə uyğunlaşdırılmış alban əlifbası, IV-V əsrlərdə parf mənşəli maarifçi Mesrop Maştots tərəfindən təkmilləşdirilmişdir. T.M.Məmmədo-vun dediyi kimi, buradan aydın olur ki, Mesrop alban dilini bilmirmiş, al-ban dili haqqında alban Beniaminin köməyi ilə məlumat almışdır: Maş-tots Albaniyaya yollandı və bu ölkəyə gəldi. Çar iqamətgahına gəlib, Ye-remiya adlı müqəddəs yepiskopla və onların Arsvaq adlı çarı və bütün əyanları ilə görüşdü.(Maştots) onların sorğusuna əsasən nə üçün gəldi-yini bildirdi və onlar hər ikisi, yepiskop və çar yazının hazırlanmasına itaətlə razılaşdılar. Həmin dövrün erməni tarixçisi Moisey Xorenasi qeyd edilən əlifbanın boğaz səsləri ilə zəngin olan qarqar dili üçün yara-dılmış olduğunu söyləyir: «Mesrop öz yolunu Albaniyaya Arsvagenin, (bu ölkənin çarının) və yepiskopların başçısı Yeremiyanın yanına salır. Onlar onun təlimini məmnuniyyətlə qəbul edirlər və ona seçilmiş oğlan uşaqları verirlər. Və öz yepiskopu Ananiyanın vasitəsilə Sünik hakimi gənc Vasakı təcili göndərib istedadlı tərcüməçi Beniamini öz yanına çağıraraq, Mes-rop onların köməyi ilə qarqar şivəsi, boğaz səsləri ilə zəngin olan, kobud, barbar, yüksək dərəcədə yöndəmsiz qarqar şivəsi üçün yazı düzəltdi».
T.M.Məmmədov Koryunun və Xorenasinin qeydlərində bir sıra fərqlər müəyyənləşdirmişdir: Koryundan fərqli olaraq, Xorenasinin yazı-sından aydın olur ki, Mesrop əlifbanı alban Beniamin və Yeremiyanın kö-məyi ilə düzəltmişdir. Koryun Beniamini «ruhani», Xorenasi «tərcüməçi» adlandırır. Koryun göstərir ki, Mesrop hələ Albaniyaya gəlməmiş alban dili haqqında məlumat almışdır, Xorenasinin qeydlərindən aydın olur ki, Albaniyaya gəldikdən sonra bu dili öyrənmişdir. T.M.Məmmədov başqa bir mühüm fərq də müəyyən etmişdir: Koryuna görə, Mesrop alban dili üçün, Xorenasiya görə, alban dilinin qarqar dialekti üçün əlifba düzəlt-mişdir. Əgər Koryunun dediyi olduğu kimi verilmişsə, onun sözlərində də qarqar dilinə işarə vardır. Koryun belə ifadə işlədir: «İ on (Maştots), razuznav i obsledovav çujezemnıy qovor albanskoqo əzıka, sostavil zatem pisğmena.» Burada aydın şəkildə «alban dilinin yadelli  şivəsi» sözləri iş-lənmişdir. Deməli, əslində, Koryun da əlifbanın alban dili üçün deyil, al-ban dilinin bir dialekti, mühüm mövqeyi olan bir tayfa dili üçün əlifba ya-radıldığını qeyd etmişdir. Belə olduqda məntiqi olaraq düşünülür ki, al-ban dili üçün əlifba daha əvvəllərdən mövcud olmuş, Mesrop alban dili üçün əlifba düzəltməmişdir.
Kalankatuklu Moiseyin «Albaniya tarixi» əsərindəki aşağıdakı söz-ləri bu fikri təsdiq edir: «O  zaman ki yunanların imperatoru Kiçik Feo-dosi idi, ermənilərin çarı Vramşapux idi, İran şahı Yezdəgird idi, Arsva-kan isə Albaniyanın çarı, Albaniyaya, bizim patriarxımız Yeremiya və ça-rımız Yesvagenin yanına həmin Mesrob gəldi. Onların hər ikisi (Arsva-gen və Yeremiya) ona maarifçilik fəaliyyətində kömək etməyə razılıq ve-rib (o, Müqəddəs Ruhun köməyi ilə erməni və gürcülərə əlifba yaradıb) və məmnuniyyətlə ona şagirdliyə fərasətli gəncləri təhkim etdilər. Onlar Sünikdən (Zəngəzurdan) Bəncamin adlı tərcüməçini dəvət etdilər və onu Sünikin gənc knyazı Vasaq yepiskop Ananiyanın xahişi ilə Albaniyaya göndərdi. Onlar Mesrobun yanına gəlib, onunla birlikdə qırtlaq, qaba, barbar və çətin səslənən qarqar dilinin əlifbasını yaratdılar.» Bunu Ka-lankatuklunun əsərinin 1 hissəsinin 16-cı fəslinin adından da görmək olar: «Mesrobun Albaniya çarı Arsvagenin yanına gəlməsi. Burada əlif-banı təkmil etməsi, məktəbləri yenidən açması, ölkədə dağılmış bütpərəst məzhəblərin kökünün kəsilməsi və Albaniyada xaçpərəstliyin möhkəmlən-məsi». Göründüyü kimi, burada yeni məktəblərin açılmasından, yeni əlif-banın yaradılmasından deyil, məktəblərin yenidən açılmasından, mövcud əlifbanın təkmilləşdirilməsindən söhbət gedir.
V əsr erməni tarixçisi Lazar Parbetsiyə görə, Mesrop yalnız ermə-ni əlifbasının müəllifidir. Erməni tədqiqatçısı Q.N.Akinyan isə yazmışdır ki, Maştots heç vaxt albanlar üçün əlifba düzəltməyib. Elə buna görə də Q.Voroşil qeyd edirdi ki, alban əlifbasının mənşəyi məsələsi aydın deyil. Aydın olan budur ki, V əsrdə ya həmin əlifba təzələnmiş, yaxud da həmin əlifba əsasında qarqarlar üçün əlifba tərtib edilmişdir. Bütün bunlar bir şeyi təsdiq edir ki, bu dövr Albaniyada yazının, maarifin, məktəbin inkişaf etdiyi dövrdür: «Albaniya tarixi» əsərinə əsasən Urnayrdan sonra Yesva-gen hökmdar olmuşdur. Onun hakimiyyəti dövründə köhnə yazının islahı yolu ilə yeni alban yazısı yaradılır. Üç Qafqaz xalqının - albanların, gür-cülərin və ermənilərin əlifbasının yaradıcısı Mesrop Maştots hesab edilsə də, mənbələrin müqayisəli təhlili əsas işin istedadlı tərcüməçi sünikli Be-niamin tərəfindən yerinə yetirildiyini sübut edir. Əlifba təzələndikdən sonra Yesvagen uşaqlar üçün xüsusi məktəblər açdırır, onlara yazı sənə-tinin sirlərini öyrətmək əmrini verir, hətta dövlət hesabına onları yer və yeməklə də təchiz edir. Dini və dünyəvi əsərlərin siryani və yunan dillə-rindən alban dilinə tərcüməsi də bu dövrdə yerinə yetirilməyə başlayır». K.V.Trever də bu fikirdə olmuşdur ki, V əsrin başlanğıcında Albaniyada artıq hansısa köhnə bir əlifba vardı ki, onu Maştots «təzələdi». Qonşu er-məni və gürcü xalqlarının V əsrdən əlifbalarının olması da göstərir ki, mütləq albanların əlifbası olmuşdur, çünki Alban dili Qafqazda və Ön Asiyada daha böyük rola malik idi. Erməni və gürcü dilləri eramızın V əsrinin ilk rübündən etibarən yazısı olan dillərdir. Bununla belə, onların təsir dairəsi heç də alban dilinin təsir dairəsi səviyyəsində olmayıb. Türk-alban dili qonşu dilləri də öz təsiri altına almışdı.
Əlifbada boğaz səslərinin çox olması tədqiqatçıların bir qismini bu əlifbanın Qafqaz dilləri üçün tərtib edildiyi qənaətinə gətirmişdir. Lakin Y.B.Yusifovun qeyd etdiyi kimi, bəzi türk dillərində və o cümlədən qarqar dilində də boğaz samitləri olmuşdur. Moisey Kalankatuklunun «Albaniya tarixi» əsəri tərcümə və nəşr edilərkən qəsdən üzərində əməliyyat aparıl-mış, bir sıra məsələlər dəyişdirilmiş və dolaşdırılmışdır. «Albaniya tari-xi» əsərinin Yerevanda Ş.V.Smbatyan tərəfindən 1984-cü ildə qrabardan rus dilinə edilmiş tərcüməsi barədə «Qaynaqlar»da oxuyuruq: «Ancaq nəzərə alınmalıdır ki, bu çapı hazırlayan müəllif kitabın bir çox yerlərini özü istədiyi kimi dəyişdirmiş, bə’zən isə bilərəkdən kəsib atmışdır. Buna görə yeni çap bir sıra hallarda əski 1861-ci il çapı qədər və bəlkə daha çox naqis, qərəzli və nöqsanlıdır.» «Albaniya tarixi»nin yeni tərcüməçisi qeyd və şərhlərində albanları barbar, geridə qalmış bir xalq kimi təsvir etməklə sübut etməyə çalışmışdır ki, albanlar belə bir əsər yarada bilməz-di, qrabar bu əsərin ana dilidir. Lakin əsərin müəllifi K. Moisey xalis bir alban olaraq Albaniya haqqında, böyük sərkərdə və dövlət xadimi, diplo-mat Cavanşir haqqında elə məhəbbətlə danışır ki, bunu yalnız həqiqi bir alban vətəndaşı edə bilərdi. Ona görə də bu əsərin vaxtilə alban dilindən qrabara tərcümə edilmiş olduğunu göstərən tədqiqatçılar Z.Bünyadov, S.Əliyarov, Y.Yusifov, F.Məmmədova, T.Hacıyev və b. haqlıdırlar. 
Alban əlifbasının tədqiqatçısı A.Şanidze 11 əsrdən çox davam edən Alban mədəniyyətinin Qafqaz regionunda böyük rolunu nəzərdə tutaraq yazmışdır: Mən belə hesab etmişəm və hazırda da belə hesab edirəm ki, orta əsrlərdə Qafqazın mədəni və siyasi həyatında görkəmli rol oynamış bütöv bir xalqın yazısı izsiz yox ola bilməz. Qazıntılar bizə alban yazısı-nın mövcud olması barədə mənbələrin məlumatını inandırıcı şəkildə təs-diq edən epiqrafik material verməlidir. Mən hələ ümidimi itirmirəm ki, nə vaxtsa və harada isə perqament yazılarında alban əl yazılarından parça-lar üzə çıxacaqdır. Bu sözlərdən az sonra 1948-ci ildə Mingəçevir qazın-tıları zamanı üzərində alban yazısı olan daş tapılmış və bu barədə S.M. Qaziyev məlumat vermişdir. Lakin həm Matenadaranda tapılmış əlifba-da, həm Mingəçevir yazılarında qüsurlar olduğu üçün yazıları düzgün oxumaq mümkün olmamışdır. A.Q.Abramyan həmin yazıları oxumaqla məşğul olmuş, bu yazıları cəmi 2 kənddə - Qutqaşen rayonunun Nic, Var-taşen rayonunun Vartaşen kəndində yaşayan udinlərin dili əsasında oxu-mağa çalışmışdır.Udinlər heç vaxt ölkədə bütün Şimali Azərbaycanı əha-tə edən vahid dilə və dövlətə malik olmamış, daim türkdilli utilərlə qarış-dırılmışdır. Müəllifin oxuduqları inandırıcı deyil və istədiyi yerə alban əlifbası adlandırılan 52 hərfli əlifbanın istədiyi hərfini qoymuşdur.


суббота, 26 мая 2012 г.

Ermənilər Kafkazda -Armenians in the Caucasus - Армяне на Кафказе--армении действительно не было на кафказе


армении действительно не было на кафказе

Armyane na Kafkaze  Ermənilər Kafkazda  -Armenians - Армяне на Кафказе

 http://www.aze.az/news_armenii_deystvitelno_ne_77411.html


Армении действительно не было на Кавказе… ВИДЕО
Армении действительно не было на Кавказе… ВИДЕО
Центр истории Кавказа представил фильм «Страна, которой не было… Армения на Кавказе?..»
Как сообщает AZE.az, в созданном фильме, приуроченном к объявленному в 2012 г. в РФ - Году Российской истории, представлены уникальные и доселе неизвестные факты о
сложных, но вынужденных волевых решениях российских царей, противостоящих
разгулу армянского экстремизма.

Благодаря Центру истории Кавказа, в фильме собраны материалы, повествующие о том, что в разные периоды истории России армянские националисты пытались подорвать устои российской государственности. И каждый раз, когда их деструктивная деятельность доходила до пика, выходили соответствующие Указы Императрицы Елизаветы, царей Николая
I, Александра III, Николая II.

К сожалению, до сих пор замалчиваются способствовавшие этим Указам подробности о злодеяниях, совершенных армянами в прошлые века, И они все еще лежат белым пятном в истории России... Например, Николай
II вынужден был экспроприировать  имущество Армянской церкви и закрыть армянские школы, так как  накануне первой революции в России во многих армянских церквях и приходах были созданы склады с оружием, привезенным из-за границы на деньги мирового армянства.

Созданный фильм интересен и тем, что в нем впервые в качественно новом ракурсе приведены факты и хронология поэтапного изгнания азербайджанского населения, этнических чисток азербайджанских топонимов, культуры, истории, архитектуры в нынешней Республике Армения, созданной на исконно азербайджанских землях.

Фильм констатирует, что в различные исторические периоды, когда интересы армянства не совпадали с государственными интересами России, мировое армянство в лице Армянской церкви, зарубежной диаспоры и политических организаций, объявляло открытую войну и террор в отношении, как российских чиновников, так и народов Кавказа.

Для достижения своей цели мировое армянство пытается использовать ведущие мировые державы для осуществления и расширения своей агрессии против культуры, истории, духовности и территории народов Кавказа.

К сожалению, в данный момент мировому армянству удалось лишить части территории Азербайджан, который в свое время приютил тысячи армянских семей. Вот как отплатили армяне за протянутую руку помощи…


Ильгар Джафаров
AZE.az
адрес новости: http://www.aze.az/news_armenii_deystvitelno_ne_77411.html

вторник, 1 мая 2012 г.

AZERI GENOCIDE

AZERI GENOCIDE
ABOUT THE AZERI GENOCIDE
After the Republic of Azerbaijan regained its independence, it has become possible to renew the objective picture of the past history of our nation. The truth which for many years was kept back, is getting disclosed and misinterpreted events are getting their real value.
Numerous acts of genocide against Azerbaijanis, which for many years did not receive its deserved political and legal assessment, is one of the secret pages of our history.
The Gulustan and Turkmenchay agreements signed in 1813 and 1828 provided the legal ground for the partition of the nation of Azerbaijan and division of its historical lands. The occupation of the lands continued the national tragedy of Azerbaijan people. Within a short time, gross settlement of Armenians in the territories of Azerbaijan has begun. The occupation of Azerbaijani territories became an integral part of the genocide.
Armenians moved to Yerevan, Nakhchivan and Karabakh khanates have achieved to establish their administrative territorial unit of Armenian region despite their minority as compared to Azerbaijanis residing in the same area. This artificial division provided political reasons for the removal and annihilation of Azerbaijanis in their native lands. This was followed by propaganda of the establishment of the Great Armenia. In order to ensure the exculpation of the idea to establish this fictitious state in the territory of Azerbaijan, a wide-scale programme, aimed at the falsification of the national history of Armenians, was started. The distortion of the history of Azerbaijan and the whole Caucasus, formed an integral part of this programme.
Inspired by the idea of the establishment of the Great Armenia, Armenian invaders started to openly implement on a wide scale their evil actions against the nation of Azerbaijan during 1905-1907. Armenians started their brutal acts in Baku and further spread them through the rest of Azerbaijan and Azerbaijani villages in the current territory of Armenia. Hundreds of settlements were razed to the ground and thousands of people were savagely killed. The organizers of these events were creating an unfavorable image about the people of Azerbaijan to hide the truth and prevent these events from a correct political and legal evaluation.
They got use of the World War I, Russian revolutions in February and October of 1917, and managed to accomplish their ideas under the plea of the Bolshevism. The implementation of a cruel plan of cleansing the population of Azerbaijan in the provinces started by the Baku commune under the plea of fighting against counter-revolutionary elements in March of 1918. Armenian crimes have secured themselves an everlasting place in the memory of Azeri people. Thousands of Azerbaijani civilians, were murdered for the only reason of their belonging to the nation of Azerbaijan. Armenians destroyed dwelling houses and burnt people alive. Most of Baku was turned into ruins with national architectural sights, schools, hospitals, mosques and other monuments destroyed.
Azeri genocide was particularly cruel in Baku, Shamakha, Guba, Karabakh, Zangezur, Nakhchivan, Lenkaran and other regions. Many civilians in those areas were killed, the villages were brought to ashes and national monuments were razed to the ground.

After the establishment of the Azerbaijan National Republic, closest attention was paid to the March 1918 events. The Council of Ministers issued a decree on July 15th 1918, to establish an extraordinary committee for the investigation of those tragic events. The committee investigated the first stage of the March genocide; the brutal acts in Shemakha and the cruel crimes in the territory of Yerevan province. A special department was established under the Ministry of Foreign Affairs to notify the community about the truth. The Azernaijan National Republic declared March 31st as a mourning day for two times - in 1919 and 1920. It was the first attempt in the history to give a political assessment to genocide against the people of Azerbaijan and to the aggressive process which continued for over a century. But the collapse of the Azerbaijan National Republic did not allow to finish this process.
In 1920, Armenians got use of the coming of the Soviet power into the South Caucasus, and declared the annexation of Zangezur and other regions of Azerbaijan to the Armenian Soviet Republic. They later started to utilize newer means to strengthen their policy, aimed at the deportation of Azeri people from these territories. For this purpose, they got use of the 23 December 1947 decree of the Soviet Council of Ministers "On removal of collective farmers and other Azerbaijani population from the Armenian Soviet Republic to the Kura-Araz lowlands of the Azerbaijan Soviet Republic". During 1948-1953, they finally achieved the purpose of mass deportation of Azeri people from their historical land, at the state level.
At the beginning of the 50th Armenians nationalists with the help of their defenders began to conduct a cruel aggressive campaign against the nation of Azerbaijan. In regular published books, magazines and newspapers in the territory of the former Soviet Union there were made the attempts to prove the belonging of our national culture, classic heritage and architectural monuments to Armenians. At the same time they strengthened their efforts to create a negative image about Azeri people worldwide. In order to create the image of "a long-suffering oppressed Armenia nation" they deliberately distorted the events which took part in this region in the beginning of the century. They called themselves the victims of the genocide, which they in reality conducted against Azeri people. Persecution of our compatriots in the territory of Yerevan, where the main population were Azerbaijanians and from the other parts of Armenia SSR led to their mass proscription. Armenians roughly violated the rights of Azeri people, created the obstacles to get the education in native language and exerted a strong pressure ipon them. The historical names of Azerbaijani villages were changed within a previously unforeseen process in the history of toponymy, when ancient names were replaced with the modern ones.
The trumped-up Armenian history was raised at the state political level in order to bring up younger generations of Armenians in the spirit of chauvinism. Brought up in the manner of Azeri literature and culture, which served to great humanism ideals, the young generation of Azerbaijanis stayed helpless before Armenia's extremist ideology.





The claims against the Azeri national spirit, honor and dignity, created an ideological platform for the political and military aggression. The Azeri genocide, which was not given a correct political and legal evaluation, led to distortion of historical facts in the Soviet media and misleading of the communities by Armenians. The leadership of Azerbaijan did not pay the sufficient attention to anti-Azeri propaganda, which raised and intensified among the soviet regime in mid-80s.
The deportation of hundreds of thousands of Azeris from their historical lands at the first stage of the Nagorny Karabakh conflict in 1988, also did not receive a correct political assessment in Azerbaijan. The autonomous republic of Nagorny Karabakh was taken from Azerbaijan's control and annexed to the Armenian SSR at the basis of an unconstitutional decree of Armenian Republic and under assistance of the Moscow-led Special Administration Committee. This fact caused a serious dissatisfaction among the nation of Azerbaijan and forced it to begin important political activities. Even though the aggressive policy aimed at the occupation of the territories of Azerbaijan, was strongly criticized at numerous rallies held in Azerbaijan, the political leadership still did not give up its passive and contemplative position. In January of 1990, Soviet troops were brought to Baku in order to prevent further development of the national liberation movement. Hundreds of Azeri people were killed and injured, as the result.
In February of 1992, Armenians accomplished unforeseen brutalities among the population of Hojali. The Hojali genocide saw thousands of Azeri people murdered and taken prisoners of war. The whole city was razed to the ground.
The adventurous policy of Armenian nationalists and separatists in Nagorny Karabakh, forced from their homelands over one million of Azeri nationals, who now have to live in tent camps.
The tragedies which took place in Azerbaijan in the XIX-XX centuries and resulted in occupation of Azeri lands, formed the consecutive stages of Armenia's purposeful policy against the Azeri people. Efforts were made to give a political assessment to only one of those events - the March 1918 massacre. The successor of the Azerbaijan National Republic - the Republic of Azerbaijan - considers it a historical duty to ensure a logical continuation to unfulfilled political decrees and political evaluation to the genocide.